اقدامات در وضعيت‌های اورژانس :
.
اقدامات وضعیت های اورژانس هر موقعيت ، بايد از يک مجموعه اقدامات مشخص پيروی کنيد. از اين طريق، شما قادر خواهيد بود موارد ضروری را اولويت بندی کنيد و شخصاً تصميم گيری کنيد. گام‌های اصلي عبارتند از: ارزيابی وضعيت، بی خطر کردن محل، ارايه کمک‌های اورژانس و کمک گرفتن از ديگران. قبل از دست زدن به هر کاری، سعي کنيد بر احساسات خود غلبه کنيد و يک لحظه بينديشيد. بسيار مهم است که خود را در معرض خطر قرار ندهيد بنابراين در مواردی که خطرناک است، به سرعت وارد نشويد. به خطر وجود گاز يا بنزين دقت کنيد. به علاوه، سعی نکنيد همه کارها را به تنهايی انجام بدهيد.
.
.
اولويت‌های کمک‌های اوليه دراقدامات اورژانسی :
.
وضعيت را ارزيابی کنيد. به سرعت و با حفظ خونسردی، آنچه را که رخ داده تحت نظر بگيريد و به دنبال هرگونه خطر تهديدکننده خود يا مصدوم بگرديد. هرگز خود را در معرض خطر قرار ندهيد.
محل را از خطر عاري کنيد. در حد توان، مصدوم را از خطر محافظت کنيد اما به محدوديت هاي خودتان هم واقف باشيد. کمکهاي اورژانس را ارايه دهيد.وضعيت تمام مصدومان را ارزيابي کنيد تا بتوانيد اولويتها را مشخص کنيد و اول آنهايي را که دچار وضعيت‌هاي تهديدکننده حيات هستند درمان کنيد.
از ديگران کمک بگيريد. به سرعت مطمئن شويد که هرگونه کمک طبي ضروري يا کمکهاي تخصصي درخواست شده‌اند و در راه هستند.
.
ارزيابی وضعيت دراقدامات اورژانسی :
.
رويکرد شما بايد بسيار سريع و در عين حال با حفظ خونسردي و کنترل باشد. اولويت‌هاي کاري شما عبارتند از: شناسايي هرگونه خطر براي خودتان، مصدوم و ناظران، سپس بررسي امکانات موجود و نوع کمکي که ممکن است به آن نياز داشته باشيد. هنگامي که پيشنهاد کمک به شخص مي‌دهيد، بگوييد که از مهارت‌هاي کمکهاي اوليه برخوردار هستيد. اگر هيچ پزشک، پرستار يا افراد کارآزموده ديگري در محل حضور ندارند، با خونسردي مسؤوليت را بپذيريد.
.
اقدامات در وضعیت‌های اورژانس ، ابتدا سؤالات زير را از خود بپرسيد :
.
1- آيا خطر همچنان وجود دارد؟
2- آيا جان کسي در معرض خطر فوري قرار دارد؟
3- آيا ناظري براي کمک وجود دارد؟
4- آيا من به کمک تخصصي نياز دارم؟
بي‌خطر کردن محل درزمان اقدام اورژانس :
.
شرايطي که منجر به وقوع حادثه شده است، مي‌تواند همچنان خطرزا باشد. فراموش نکنيد که امنيت خودتان در درجه اول قرار دارد. اغلب اقدامات ساده (مثل خاموش کردن يک سوييچ) براي بي‌خطر کردن محل کفايت مي‌کند. اگر نمي‌توانيد خطر تهديدکننده حيات را از بين ببريد، بايد سعي کنيد بين مصدوم و محل خطر، قدري فاصله ايجاد کنيد و در صورت امکان، ميزان خطر را به حداقل برسانيد. به عنوان آخرين اقدام، بايد مصدوم را از محل خطر دور کنيد (به مبحث « جابه‌جا کردن بيماران » مراجعه کنيد). معمولاً براي جابه‌جا کردن مصدوم به تجهيزات و کمکهاي تخصصي نياز خواهيد داشت.
.
بي‌خطر کردن وسيله نقليه در برخورد با مصدومي که داخل وسيله نقليه است، خاموش کردن سوييچ در اولويت قرار دارد. اين عمل خطر ايجاد آتش‌سوزي ناشي از شمع اتومبيل را کاهش مي‌دهد.
ارايه کمکهاي اورژانس :
.
پس از بی خطر شدن محل، به سرعت يک بررسی مقدماتی و ارزيابی اوليه از هر مصدوم انجام دهيد تا مصدومانی را که به کمک‌های اوليه اورژانس نياز دارند، فوراً درمان کنيد. به هر حال، درخواست کمک ضروري را به تأخير نيندازيد؛ در صورت امکان، از يک ناظر بخواهيد که اين کار را انجام دهد. برای پی بردن به وجود يا عدم وجود تنفس در مصدوم، به قفسه سينه وی نگاه کنيد. در مورد هر مصدوم، موارد زير را بررسی کنيد :
.
- آيا مصدوم هوشيار است؟
- آيا راه تنفس باز است؟
- آيا مصدوم نفس مي‌کشد؟
- آيا نشانه‌هاي گردش خون در مصدوم وجود دارند؟
مشاهدات شما، اولويتها و نيز زمان نياز به کمک و ميزان کمک مورد نياز را تعيين می کنند.
.
انجام کمک‌های اورژانس به محض برطرف شدن خطر، ارزيابي اوليه را انجام دهيد: بررسی کنيد که آيا راه تنفس مصدوم باز
است، نفس می کشد و نشانه‌های کار کردن قلب و گردش خون وجود دارند يا خير.
.
.
کمک گرفتن از ديگران دراقدامات اورژانس :
.
گاهي امکان دارد که همزمان با چندين کار مواجه شويد: حفظ امنيت، تماس تلفني براي درخواست کمک و آغاز کمکهاي اوليه.
مي‌توانيد از افراد ديگري براي انجام کارهاي زير کمک بخواهيد :
.
- بی خطر کردن محل
- آوردن تجهيزات کمک‌های اوليه
- کنترل ترافيک و ناظران
- کنترل خونريزی يا نگه داشتن يک اندام
- خلوت کردن اطراف مصدوم
- انتقال مصدوم به يک مکان بی خطر و امن
.
برخورد با ناظران ممکن است افراد حاضر در صحنه حادثه بتوانند به راه‌های مختلف به شما کمک کنند (مثلاً آوردن تجهيزات يا کنترل کردن ساير ناظران). به آنها بگوييد که آموزش‌های مربوط به کمک‌های اوليه را پشت سر گذارده‌ايد و درخواست‌های خود را با صراحت مطرح کنيد.
.
کنترل کردن ناظران درحین اقدامات اورژانسی :
.
واکنش‌های ناظران ممکن است باعث شود که شما نگران يا حتی عصبانی شويد. ممکن است اين افراد هيچ آموزشي درباره اين کمک‌های
اوليه نديده باشند و احساس ترس يا بی فايده بودن کنند. در صورتی که اين عده خود در حادثه حضور داشته باشند و يا شاهد آن بوده‌اند، ممکن
است آسيب ديده باشند و قطعاً دلواپس و نگران خواهند بود. اگر به هر طريقی نياز به کمک يک ناظر داشتيد، اين مطالب را فراموش نکنيد.
روشی قاطعانه توأم با خوش رفتاری به کار بگيريد .
.
