ارائه کمک های اولیه
همیشه يادگيری کمک‌های اوليه از يک کتاب راهنما يا يک دوره آموزشی، با آنچه در واقعيت اتفاق مي‌افتد کاملاً مشابه نيست. اکثر ما در برخورد با موارد حقيقي دچار نگرانيی می شويم. با مقابله کردن با اين نوع احساسات، بهتر قادر به برخورد با موارد غيرمنتظره خواهيم بود…
هر آنچه در توان داريد، در ارائه کمک های اولیه انجام دهيد.
،
علم ارائه کمک‌های اوليه، سختگير نيست و خطاهايی انسانی را می پذيرد. حتی با درمان مناسب و
سخت‌ترين کوشش‌های شما، امکان دارد مصدوم در حد انتظار پاسخ ندهد. بعضی وضعيت‌ها حتی با
بهترين مراقبت پزشکی، به ناچار به مرگ منتهی مي‌شوند. اگر در حد توان تلاش کنيد، وجدان شما
آسوده خواهد بود.
،
ابتدا در زمان ارائه کمک های اولیه ، خطرها را ارزيابی کنيد.
،
اصل طلايی و اوليه آن است که « اول سعي کنيد ضرر نرسانيد ». بايد از درمانی استفاده کنيد که
به احتمال قوی برای مصدوم مفيد واقع میشود و نبايد فقط از جهت اينکه کاری انجام داده باشيد،
درمانی را به کار ببريد که در مورد کارايی آن اطمينان نداريد. اصل « انسان نيکوکار »، از افرادی
که در وضعيت اورژانس برای کمک به ديگران پا به صحنه مي‌گذارند، حمايت می کند ولی از افرادی
که حد و مرزهای پيشرفته شده را زير پا مي‌گذارند، پشتيبانی نمي‌کند. اگر خونسردی خود را حفظ کنيد
و از راهکارهای مشخص شده در اين کتاب پيروی کنيد، نيازی به نگراني درباره عواقب قانونی نخواهيد داشت.
ارائه کمک های اولیه
مسؤوليت‌های شما درهنگام ارایه کمک های اولیه :
،
مسؤوليت‌های ارايه کنندگان کمک‌های اوليه به طور مشخص تعيين شده است. اين موارد عبارتند از:
،
1– ارزيابی سريع و بی خطر يک وضعيت اورژانس و فراخوانی کمک‌های مناسب .
،
2– محافظت از مصدومان و ساير افراد حاضر در صحنه در برابر خطرها .
،
3– شناسايی آسيب يا نوع بيماری مصدوم در حد امکان .
،
4– ارايه درمان به موقع و مناسب به هر کدام از مصدومان (درمان وضعيت‌های بسيار خطرناک اولويت دارد).
،
5– فراهم کردن شرايط انتقال مصدوم به بيمارستان، نزد يک پزشک يا منزل وی (بسته به ضرورت)
در صورت نياز به کمک‌های پزشکی، باقی ماندن در کنار مصدوم تا زمانی که امکان ارايه مراقبت‌های
بيشتر فراهم شود.
،
6– گزارش کردن مشاهدات خود به افرادی که مراقبت از مصدوم را به عهده می گيرند و در صورت نياز، به
ارايه کمک‌های بيشتر .
،
7– پيشگيری از انتقال متقاطع عفونت بين خود و مصدوم در حد امکان .
،
8– وضعيت را ارزيابی کنيد در مورد واقعه از مصدوم يا ناظران سؤال کنيد. سعی کنيد آسيب‌های وی را
شناسايی کنيد و ابتدا موارد ضروری را درمان کنيد. مصدوم را تا زمانی که کاملاً ضروری نباشد، حرکت ندهيد.
،
9– با اطمينان اقدام به مراقبت از مصدوم کنيد .
،
10– درارایه کمک های اولیه ، مصدوم بايد احساس امنيت داشته باشد و بداند که فرد کارآزموده‌ای از
وی مراقبت میکند.
ارایه دهنده کمک های اولیه
با رعايت نکات زير، مي‌توانيد جوی از اطمينان و اعتماد به وجود آوريد :
،
-
هم، واکنش‌های خود و هم مشکل ايجاد شده برای مصدوم را کنترل کنيد.
-
خونسرد و منطقی عمل کنيد.
-
خوش رفتار ولی قاطع باشيد.
-
با مهربانی اما هدف دار و صريح با مصدوم صحبت کنيد.
،
ايجاد اطمينان در ارایه کمک های اولیه به مصدوم :
،
در طول زمان معاينه و درمان مصدوم، با وی صحبت کنيد. به وی توضيح بدهيد که قصد داريد چه کاری
انجام دهيد. سعی کنيد با دادن پاسخ‌های صادقانه به سؤالات بيمار، تا جايی که می توانيد از ترس وی کم
کنيد. در صورتي که پاسخ سؤالی را نمی دانيد، اين مطلب را به بيمار بگوييد.
:
حتی پس از پايان درمان، باز هم اطمينان بخشيدن به بيمار را ادامه بدهيد. همچنين در مورد خويشاوندان
نزديک مصدوم يا هر شخص ديگری که بايد از اين حادثه مطلع شود، سؤال کنيد. از مصدوم بپرسيد که آيا
لازم است مسؤوليت‌هايی را که بر عهده وی بوده (مثلاً رفتن به مدرسه به دنبال فرزندش) انجام دهيد.
:
فردی را که مطمئن هستيد در حال مرگ و يا شديداً بدحال يا آسيب ديده است، رها نکنيد. به گفتگو با
مصدوم ادامه بدهيد و دست وی را بگيريد؛ هرگز اجازه ندهيد که فرد احساس تنهايی کند.
،
گفتگوبا نزدیکان یا خويشاوندان مصدوم درکمک های اولیه :
،
رساندن خبر فوت به خويشاوندان مرحوم معمولاً از وظايف پليس يا پزشک مربوطه است. با اين وجود،
مناسب است که شما به خويشاوندان و دوستان فرد بگوييد که وی مصدوم يا بيمار شده است. هميشه
مطمئن شويد که اولين شخص طرف گفتگو با شما، همان شخص مناسب و مرتبط با حادثه است. سپس،
در حد توان ساده و صادقانه، به توضيح ماجرا بپردازيد و در صورت لزوم، محلی را که مصدوم به آنجا
منتقل شده هم ذکر کنيد. مبهم يا اغراق آميز سخن نگوييد چون اين کار مي‌تواند دلواپسی بی مورد ايجاد
کند. بهتر است به جای دادن اطلاعات گمراه کننده به فرد در مورد يک آسيب يا بيماری، اظهار بی اطلاعی کنيد.
ارایه دهنده کمک های اولیه
نحوه برخورد با کودکان درارایه دهنده کمک های اولیه :
،
کودکان کم سن و سال بسيار زيرک هستند و هر گونه ترديد و دودلی شما را به سرعت درک می کنند. اعتماد
کودک آسيب ديده يا بيمار را از طريق گفتگوی ابتدايی با فرد مورد اعتماد وی (در صورت امکان يکی از والدين)
جلب کنيد. در صورتی که پدر يا مادر کودک، شما را بپذيرند و متقاعد شوند که کمک شما مؤثر واقع خواهد شد،
اين حس اعتماد به کودک منتقل می شود. هميشه در مورد روند کار و آنچه قصد داريد انجام دهيد، با جملاتی ساده
به کودک توضيح بدهيد؛ از بالای سر کودک با او صحبت نکنيد. نبايد کودک را از مادر، پدر يا ساير افراد مورد
اعتماد وی جدا کنيد.
،
درارايه کمک‌های اوليه به يک کودک سعی کنيد که کودک درحین درمان شما، احساس آرامش و اطمينان کند.
هميشه بدون توجه به اينکه سن کودک چقدر است، در مورد آنچه انجام می دهيد به وی توضيح دهيد .
